Een gedicht, wat het gevoel raakt, door Gerrit Krol,
we kunnen niet altijd de woorden vinden, sommige wel.
Niet te beschrijven
wat een geur doet in je neus
en in het weke van je hersenen
een bloem,een strandlucht.
Laatst liep ik op de weg
toen langs mij streek
een vleug van vroeger
van potten inkt en rekenen,
wat ik in der eeuwigheid zou zijn vergeten
ik liep ertegenop.
Men zegt dat van bepaalde vlindersoorten
het reukvermogen zich uitstrekt over kilometers
maar of het nu de natuur is
of een oude school
of een meisje dat in je armen staat
en geurt als zeven jaar geleden
of, als het heeft geregend,de hartverscheurende kracht van een naaldwoud-
je noemt het,maar beschrijven kun je het niet.
Gerrit Krol
