Stroomgedicht
Bij het wegtrekken van mist,van wind en winterkou
Verkreeg het oord de zachte tinten van een aquarel
De Schelde sleepte haar loop tussen het groene Lis
En de wilgen, krommend hun takken als een parasol
Zij stroomde helder en blank,geheel doorzichtig
En ergens in het griendhout zongen de vogels
Zij stroomde zo klaar,in al haar pracht
En spiegelde het gehucht ondersteboven in de baai
Daar,bij de nieuwe warmte en ochtendklaarte
Schitterden gepekte modderschuiten in de zon
Stoomschepen ranselden met raderen het luie water
Weer stonden zeilen bol:fokkemast en boegspriet
En de reuzenjollen joegen uit de golven
Waarop houten Nimfen hun boeg hun gouden borsten welfde
Emile Verhaeren, leefde rond 1900, Geboren in St Amands
Hield van de Schelde
Langs de Schelde dijk kom je zo een aantal gedichten tegen.
Lezend , met de rivier naast je!
